Charlotte Brontë is een Britse schrijfster. Ze schreef Jane Eyre onder de pseudoniem Currel Bell. Charlotte was niet de enige getalenteerde schrijfster in haar familie. Haar twee jongere zusters, Anne en Emily, waren ook beroemde romanschrijfsters. Net als Charlotte kozen zij ervoor om hun werk te publiceren onder mannelijke pseudoniemen. Emily was Ellis Bell en Anne was Acton Bell.
Charlotte werd geboren op 21 april 1816 in Thorton, West Riding of Yorkshire. Ze was het derde kind van de zes:
- Maria (1814-1825)
- Elizabeth (1815-1825)
- Branwell (1817-1848)
- Emily (1818-1848)
- Anne (1820-1849)
Charlotte’s ouders waren Maria Branwell (1783-1821) en Patrick Brontë (1777-1861). Haar vaders was een Iers geestelijke. Na de geboorte van Anne verhuisde het gezin naar Haworth waar haar vader pastoor werd.
Toen Charlotte vier jaar was overleed haar moeder aan baarmoederhalskanker. Samen met haar oudste zussen, Maria en Elizabeth, werd ze naar school gestuurd in Cowan Bridge. Daar leerden zij mishandelingen en ontberingen kennen. De emotionele ervaringen beschreef Charlotte in het boek Jane Eyre. Op Cowan Bridge werden Maria en Elizabeth ernstig ziek en stierven kort na elkaar in mei 1825. Charlotte en Emilie werden direct van school gehaald en kregen de daarop volgende jaren onderwijs van hun tante Elizabeth Branwell.
Aangemoedigd door hun vader bloeide in die periode het literaire talent van drie overgebleven zusjes op. In 1826 bracht hun vader een doos met houten soldaten mee voor zijn zoon Patrick. Dit speelgoed stimuleerde de fantasie van de zusjes en ze verzonnen vele verre landen, die later terugkwamen in hun verhalen. Samen met haar broer schreef Charlotte over het koninkrijk Angria, terwijl Anne en Emilie het koninkrijk Gondal bedachten.
In 1831 studeerde Charlotte aan de Roe Head School. Hier ontmoette ze Mary Taylor en Ellen Nussey, die vriendinnen voor het leven werden. In 1832 kreeg Charlotte door het schoolhoofd Mrs. Wooler een baan als lerares aangeboden. Echter Charlotte weigerde de positie en keerde terug naar huis om haar zussen scholing te kunnen geven. Ook gaf ze in die periode zondagsklassen en schreef ze korte verhalen. In 1835 ging Charlotte terug naar Roe Head School en aanvaarde de positie als lerares Engels. Ze nam Emily mee als haar pupil. Echter geteisterd door heimwee ging Emily weer terug naar huis en werd haar plaats ingenomen door Anne, die na het eerste jaar een prijs voor goed gedrag kreeg.
Na drie jaar verliet Charlotte de school en werkte als gouvernante bij verschillende families. In 1842 ging Charlotte en Emily naar Brussel om hun studie af te ronden aan de Pensionnat, dat werd gerund door Constantin Hegin en zijn vrouw. Charlotte voelde zich aangetrokken tot Hegin, maar die liefde werd niet beantwoord en depressief verliet Charlotte in 1844 het Pensionnat.
In het volgende jaar schreef Charlotte haar eerste roman “The Professor”, die door alle uitgevers werd afgewezen. Eén uitgever, Smith, Elder and Company, wilde echter wel meer lezen van Currer Bell, de mannelijke pseudoniem die Charlotte gebruikte. Korte tijd later stuurde Charlotte hem het manuscript “Jane Eyre” toe. De uitgever las het verhaal in een nacht uit en wilde het absoluut uitgeven. Een slimme beslissing, want binnen drie maanden na de eerste druk, moest het boek worden herdrukt. Het boek werd, zoals vrijwel met alle boeken het geval is, geprezen maar ook verguisd. Samen met Anne bezocht Charlotte de uitgever in Londen om hun ware identiteit te onthullen en ze ontmoetten vele andere schrijvers. Thackeray, een Engelse Romanschrijver was fan van haar werk en toen Charlotte een lezing van hem bezocht, werd ze aan zijn moeder voorgesteld als Jane Eyre.
Haar succes werd overschaduwd door familieverdriet. Haar broer Branwell stierf aan de gevolgen van alcohol en een opium verslaving. Korte tijd later overleed Emily aan tuberculose en ook haar jongste zusje Anne stierf korte tijd later aan dezelfde aandoening. Charlotte schreef het verdriet van zich af wat terugkwam in het derde deel van haar roman “Shirley”.
In 1852 vroeg de kapelaan Arthur Bell Nicholls haar ten huwelijk. Haar vader was tegen het huwelijk en Charlotte sloeg het aanbod af. Ze was hier niet treurig om, omdat ze niet verliefd op Arthur was. In dat jaar werkte ze aan de roman “Villette” die in 1853 werd gepubliceerd. Dit was ook haar laatste roman.
In juni 1854 trouwde Charlotte alsnog met Arthur. Het huwelijk beviel haar wel en haar beste vriendin Ellen Nussey was jaloers op Arthur, omdat die alle tijd van Charlotte opeiste. Nog geen jaar later was Charlotte zwanger van haar eerste kind. Tijdens de zwangerschap kreeg ze een longontsteking. Een ziekte die genezen had kunnen worden. Er gingen geruchten dat ze deze ziekte aangreep om haar leven te beëindigen. Na een lang en pijnlijk ziekbed, stierf Charlotte op 31 maart 1855, aan de gevolgen van uitdroging. In haar dossier stond vermeld dat ze was overleden aan tuberculose, maar men vermoedt eerder aan de complicaties van haar zwangerschap. Ze leed aan ernstige ochtendziekte waardoor ze weinig binnen hield, maar ook werd gedacht aan tyfus, omdat haar hulp in de huishouding hier kort ervoor aan was overleden.
Charlotte werd bijgezet in het familiegraf in de kerk St. Michael & All Angels, in West Yorkshire. Twee jaar na haar overlijden werd haar eerste roman “The Professor” alsnog uitgegeven.
Paperblanks heeft een serie notitieboeken uitgegeven ter ere van bekende schrijvers en kunstenaars.