Amy Winehouse was de eerste Britse jazz- en soulzangeres, die vijf Grammy Awards won. In 2012 verbrak Adele dit record door 6 Grammy Awards te winnen.
Amy werd op 14 september 1983 in het Chase Farm Hospital in het noorden van Londen geboren. Haar joodse ouders woonden met haar 4 jaar oudere broer, Alex, in Londen Southgate. Haar vader, Mitchell Winehouse, was installateur en taxichauffeur en haar moeder, Janis Seaton, was apotheker.
Een deel van Janis familie was afkomstig uit Rusland, waarvan een aantal professioneel jazzmuzikanten. Ook de moeder van Mitchell Winehouse, Cynthia, was een zangeres en had een relatie met de Engels Jazz legende Ronnie Scott. Haar ouders en haar grootmoeder zorgden ervoor dat Amy geïnteresseerd raakte in jazz. Haar vader zong regelmatig de liedjes van Frank Sinatra. Amy’s eerste album, Frank, werd naar Sinatra benoemd.
Amy had de gewoonte om constant te zingen. Soms tot ergernis van de docenten, die haar niet stil konden krijgen. Toen Amy negen jaar was, scheiden haar ouders en ging ze bij haar moeder wonen. De weekenden bracht ze bij haar vader door. In hetzelfde jaar stelden haar oma voor dat Amy op zaterdag naar de “Susi Earnshaw Theatre School” ging voor vocale scholing en om te leren tapdansen. Amy bleef vier jaar op die school en richtte samen met haar vriendin Juliette Ashby, het Salt-n-Pepa-achtige rapduo “Sweet ’n Sour” op.
In 1996 volgde Amy de opleiding aan de ‘Sylvia Young Theatre School, eveneens in Londen en ze maakte in 1997 haar televisiedebuut in “The Fast Show”. Amy werd echter van school geschorst wegens slechte prestaties en een neuspiercing. Ze vervolgde daarna haar opleiding op de BRIT School in Selhurst.
Na een tijd op haar broer’s gitaar te hebben geoefend, kreeg ze haar eigen gitaar. Op 13-jarige leeftijd schreef ze haar eigen liedjes. Eenmaal afgestudeerd werkte ze als zangeres van een jazzband en als showbizz-journaliste voor World News Entertainment Network. Amy had een knipperlicht relatie met soulzanger Tyler James, die haar demo opstuurde naar Island/Universal. Dat leverde haar een contract op bij ’19 management’, opgericht door Simon Fuller, de ex-manager van de Spice Girls en een van de bedenkers van het Britse Pop Idol en de Nederlandse Idols.
Met producer Salaam Remi nam Winehouse in Miami haar debuutalbum ‘Frank’ op, dat op 20 oktober 2003 verscheen. Dit album werd lovend ontvangen en bereikte in 2004 in Engeland de platina status. In Nederland stond het album 15 weken in de album top 100. In 2008 werd ‘Frank’ opnieuw uitgebracht in een luxe uitvoering.
Tijdens haar wereldtournee werd Amy bijgestaan door de band Dap-Kings, de begeleidingsband van de New Yorkse soulzangeres Sharon Jones. Deze Newyorkse soul- en funkband speelden ook 6 nummers, zoals Rehab en You Know I’m no good, op het Amy Winehouse-album ‘Back to Black’; het tweede album van Amy dat in oktober 2006 werd uitgebracht. Tijdens de Grammy Awards waarbij het album was genomineerd voor 6 grammies, ging ze uiteindelijk met 5 prijzen naar huis. In Nederland stond het nummer 99 weken in de album top 100, waarvan 14 weken op nummer 1 en het best verkochte album in 2008. In het Verenigd Koninkrijk zijn meer dan 2,8 miljoen exemplaren van het album verkocht en wereldwijd staat de teller inmiddels op 11 miljoen stuks.
Met het toenemende succes van Amy kwamen ook de problemen, waaronder een sterke toename van alcoholgebruik. Al in 2004 riep haar vader Mitch haar collega’s bijeen om over het drankprobleem te praten. Dit was de eerste keer dat er over afkicken werd gesproken. Amy was het er niet mee eens. Toch wist vader Mitch haar te overtuigen om naar afkickkliniek te gaan. Hoewel Amy had toegezegd af te kicken kwam hier in de praktijk weinig van terecht. Dit is o.a. terug te horen in het nummer Rehab, met de tekstregel: They tried to make go to rehab but I said no no no.
Amy was geobsedeerd door haar vriend Blake waarmee ze uren kon bellen. Blake had een negatieve invloed op Amy en haar alcoholinname nam weer sterk toe. Ook begon ze drugs te gebruiken. De neerwaartse spiraal waarin de twee zich bevonden leek onomkeerbaar. Toch lukte het Amy om eruit te stappen na de zoveelste ruzie met Blake. Weliswaar van tijdelijke aard, want het stel trouwde in mei 2007. Ze scheidden in juli 2009. Winehouse kwam steeds vaker in het nieuws met haar drank- en drugsprobleem. Meerdere keren moest ze concerten verstek laten gaan omdat ze niet capabel was.
Op 28 juli 2008 werd Winehouse in het ziekenhuis opgenomen. Volgens zeggen doordat ze 36 uur lang wiet had gerookt. Maar er zijn ook geluiden dat ze andere middelen had genomen. Op 25 november hetzelfde jaar werd Amy opnieuw in het ziekenhuis opgenomen. Dit keer werd gezegd dat ze een allergische reactie op medicijnen had. Amy begon met ‘coma drinken’ in 2008 na het afkicken van illegale drugs. Rond de zomer van 2011 had ze een patroon van totale onthouding van alcohol voor een paar weken om vervolgens weer fors te drinken.
Op zaterdag 23 juli 2011, werd Winehouse door haar lijfwacht dood aangetroffen in de slaapkamer van haar appartement in Noord-Londen. Drie dagen later werd Amy gecremeerd. En op 26 oktober, enkele maanden later, werd officieel bekendgemaakt dat ze was gestorven aan alcoholvergiftiging.
Amy overleed op 27-jarige leeftijd en wordt gezien als een van de leden van Club 27. Deze club is de benaming voor een groep beroemde muzikanten die overleden zijn op 27-jarige leeftijd. Er bestaat geen strikte afbakening over wie wel en wie niet bij de club behoren.
Amy Winehouse was een groot fan van Paperblanks notitieboeken. In deze prachtige boeken schreef ze haar liedjes, zowel de muziek als de songteksten. Een van haar vele boeken bevatte bijvoorbeeld de songtekst voor het nummer 'Tears Dry On Their Own'.
Na het tragische overlijden van Amy heeft haar vader Mitchel de "Amy Winehouse Foundation" opgericht. Deze stichting helpt jongeren met hun drugs- en alcoholproblemen en zet zich in voor een betere toekomst voor deze kwetsbare groep.
Om de stichting te steunen, gaat een deel van de opbrengsten van de Paperblanks boeken naar de Amy Winehouse Foundation. Zo draag je niet alleen bij aan een betere toekomst voor jongeren, maar heb je ook een prachtig notitieboek om je eigen creativiteit in kwijt te kunnen.
Paperblanks gebruikt regelmatig bekende schrijvers, tekenaars en kunstenaars als inspiratie voor hun notitieboeken, bullet journals en agenda's.